Hoe weet de Beemsterling deze natte kille coronawinter zinvol door te brengen? Ik weet het zeker voor mezelf. Het is saai en ik baal er van. Elke dag donkere luchten, regen en wind en koud terwijl de helleborussen en sneeuwklokjes al weer volop in de bloei staan. Ik snak naar een mild zonnetje. Soms, heel af en toe, is er een dagje waarin de zon zich laat zien in een helblauwe lucht, maar al lijkt het wat vrolijker, het is toch te weer te koud. Op zo’n dag blijven mensen op buurt dan nog wel eens even staan en worden er gesprekjes gevoerd. Hoewel… vrijwel niemand heeft een aardig nieuwtje te vertellen. Het gaat allemaal over quarantaine, corona en wie er allemaal nog meer ziek zijn geworden of helaas overleden.
Dan ga je maar weer naar huis en zit je weer in je uppie jezelf te vermaken. Voor mij is het ongeveer zo: bakkie doen, kassie kijken, koken, krentenbrood bakken of kabeltruien breien… En dan vraagt de redactie van Binnendijks ook nog of bij mij inspiratie voor een artikel is komen opborrelen. Nee dus!!! Want ook het kopje koffie zo af en toe bij de buurvrouw levert geen bijzondere nieuwsgaring op. Ook tijdens het uitlaten van het hondje kom je amper iemand tegen die iets te vertellen heeft. Zo saai is het leven geworden zonder kluppie of interessante ontmoetingen.
Maar ik heb wel een invulling voor al die eenzame uurtjes gevonden, al wordt het maken van een diner voor éénpersoon niet echt mijn grootste zaligheid. Ik kreeg echter steeds meer aardigheid in zelf brood bakken. Mijn krenten-, zonnepitten- en volkorenbroden zien er steeds mooier uit. Daar kan geen passiebrood tegenop, denk ik dan maar zo bij mezelf.
Neklamp
Mijn andere creativiteit richt zich op speciale dienstverlening voor familie, vrienden en buren. Ik vind namelijk rustig zitten op de bank, een muziekje erbij en mijn breipennen om dan supermooie kabeltruien of vesten te breien of lekker warme wollen sokken. Van dunne wol meestal. In mijn laatste creatie, een donkerblauwe herentrui gingen maar liefst 16 bollen wol: een klus, die in 2.5 maand gerealiseerd werd en de nieuwe eigenaar was er ontzettend ‘blijd’ mee, een hele voldoening voor het vele werk dat er in zat. Het sombere weer leverde wel een flinke handicap: geen lamp gaf voldoende licht. Maar nu heb ik er iets op gevonden: een neklamp. Wat een oplossing! Met twee ledlantaarntjes waren alle steken heel goed te zien.
En nu maar wachten op de volgende bestelling.
Ach, dit is natuurlijk een praatje van niks, maar zo passend in deze oervervelende coronawinter. Bah! Ik baal er van!
Erny van de Kleut |
