Middenbeemster, 17 januari 2023

In 2024 zal het op de kop af veertig jaar geleden zijn dat ik het schrijverschap voor Binnendijks van Ank Pronk-Buurman overnam. Met haar verdween het prachtige logo dat Beemster kunstenaar Henk Tol (1931-1987) voor haar column had gemaakt voor ons veertiendaags huisblad. Ik heb altijd gedacht dat Henk met die komische figuurtjes speciale dorpsfiguren had getekend. (Volgens Henks vrouw Riet was dat echter niet het geval. "Er viel hem gewoon iets te binnen en dat tekende hij met zijn bijzonder raak talent.

Maar zo kon het anno nu gebeuren dat Ank en mijn persoontje als overjarige Aagje en Betje gezellig zaten te kouten over ditjes en datjes uit ons schrijfverleden, bijvoorbeeld over mensen die je op de Buurt tegen kon komen en met wie we beiden wel eens praatje hebben gemaakt.

Zo memoreerde Ank eens een mannetje dat ze vroeger vaak op de markt had zien lopen op klompen, met een pet op en een mandje met eieren aan zijn arm. Heel lang geleden, dat wel, maar ik kon me er ook nog wel iets bij voor de geest halen. Op de naam kon Ank niet meer komen, maar er schoot mij er een te binnen: Wiedijk! Toen ik nog maar pas in Middenbeemster woonde, zo ongeveer 1975, zat Wiedijk in een keuterboerderijtje aan de Middenweg en verkocht daar eieren die ik wel eens bij hem ging halen.

"Ja, dát zou best eens kunnen", reageerde Ank en toen dachten we beiden aan de tekening van Henk. Zo'n speciaal dorpsfiguurtje, zou hij daar op niet door Henk kunnen zijn vereeuwigd? Ik had gelukkig nog een oude uitgave van Binnendijks van voor 1984 bewaard waar een verhaal op stond van Ank over het jubileum van de Doopsgezinde Kerk met daarboven het logo. Helaas stond daar geen mannetje bij op klompen, een petje op en een eiermandje aan zijn arm. Wel een boertje met een schoffel. "Weet je, bekende Ank: "Ik heb over dat mannetje eens een gedicht gemaakt en gepubliceerd op een dichterssite. Speciaal voor deze 'Mijmering' heeft zij haar gedicht ter beschikking gesteld.

Ach ja, de jaren verstrijken en over 'tig' jaren zullen we ons dan ook nog bijzondere mensen herinneren die hun spoor hebben nagelaten. Zo denk ik aan Beemsterlingen die we in 2022 zijn kwijt geraakt: Henk Albertsma met zijn T-Fordje van de Vrijwillige Brandweer Beemster bijvoorbeeld, Cees de Waal, de punctuele en veespecialist en Aalzen Hofma, tuinman en vrijwilliger bij Welzijn en Onder de Linden. Misschien heeft ooit iemand ook wel een gedichtje over hun gemaakt.