Start
Redactie
Mijmeringen
Over de Beemster Bengel
Nieuwsarchief
Gastenboek
 
Met de bus naar Ierland

Redactie Beemster Bengel
met aantal Vrouwen van Nu naar Ierland

Bezoekers van de Beemster Bengel zullen zich hebben afgevraagd, waar de redactie van de digitale lokale nieuwskrant tijdens de Beemster Feestweek nu toch was. Nou, dat is snel verteld: er zat van 27 juli t/m 3 augustus nog een reisje in het vat met vrouwen van Nu naar Ierland. Van de Afdeling Beemster gingen zes vrouwen mee. Omdat zoveel belangstelling voor deelname aan deze reis was, werd in twee groepen gereisd.

Hieronder volgt in het kort een verslag met kleine foto's van de reis met Hippo Reizen. Wie de foto's in een groter bestand wil zien, kan de bovenstaande plaatje aanklikken voor een foto-diashow.
Wegens het zeer vroege uur van vertrek uit Hoorn (5.00 uur) hadden we gekozen voor Zaandam als opstappunt. Om 16.15 uur vertrokken we met de bus richting Calais. De bus was spiksplinternieuw, voldeed aan de hoogste milieu eisen en reed comfortabel. Dat moet ook wel want het zou twee hele lange dagen reizen worden naar Ierland. Onze zeer bekwame en hulpvaardige buschauffeur heette Martien.
In Calais was het overstappen op de Ferry naar Dover. Hier konden euro's omgewisseld worden in dollaars. Na anderhalf uur varen zagen we door de natte ramen heen de witte rotsen van Dover opduiken.
We overnachtten in de buurt van Heathrow en de volgende dag ging het weer richting Ferry, nu naar Waterford, Ierland De ferry was overvol, maar er waren niet zoveel bussen. Daarom werd een extra dek voor auto's neergelaten.
Een laatste blik op de kust en de vuurtorens van Engeland, richting Roslare in Ierland. We passeerden onderweg een bijzonder vaartuig: een heel ouderwets stoombootje.
Ierland is een land om stil van te worden. Prachtige landschappen en landerijen, afgebakend met stenen muurtjes of bossages. Om een uur of tien in de avond kwamen we aan op onze bestemming, na twee lange dagen toujours reizen met bus en ferry.

De volgende dag namen we een kijkje Ardmore, waar een oude toren, een oud kerkhof en een ruïnekerk te bezichtigen waren.

Scheefgezakte grafstenen, met Keltische symbolen versierde graven en een prachtig uitzicht over het Ierse landschap.
Overal, zelfs op de ruïnes zagen we een overvloed aan bloeiend Janskruidskruid. Daar zou men in Nederland van rillen. Maar er waren ook veel wilde bloemen, waarvan zelfs de dames van de tuingroepen niet konden zeggen, hoe de naam daarvan zou kunnen luiden.
Overal in heel Ierland zagen overal langs de weg velden vol witte spirea en metershoge fuchsia's. Maar wat deze gele buideltasjes voor bloemen waren?
Daarna brachten we een bezoek aan de whiskystokerij Jameson. Het complex was nu een museum. Zes leden van de groep konden meedoen aan de wedstrijd whiskey proeven.
De ovens werden vroeger op turf en kolen gestookt. Later kwam er waterkracht. Dit waterrrad met fraaie versiering herinnert daar aan.
Het volgende bezoek werd gebracht aan Blarnet Castle, waar men helemaal bovenop de trans de steen der welbespraaktheid kon kussen Maar er was ook een prachtige park bij met manshoge 'rabarberplanten'
De volgende dag regende het. We brachten een bezoek aan het veenmuseum met oude huisjes en dit is een smederijtje in de regen. In de huisjes werd turf gestookt, de rook verdween door het rookgat en verspreidde buiten een doordringende geur. Een mistroostige knots van een Ierse wolfshond lag zielig voor zich uit te staren in de modder.
Er zat geen weersverbetering in. De rit naar de Ring van Kerry viel daardoor ook in het water. Het was bovendien mistig. Van onder parapluutjes bekeken de reizigers dit prachtige landschap.
Even was de regen wat minder en konden de dames de bus verlaten om een foto te maken.. Om het mooie landschap over de baai te bekijken, maar de zon bleef zich lekker achter de wolken verschuilen.
De volgende dag was het beter weer. We brachten een bezoek aan Bunratty Castle en het folkore park met oude huisjes. Hierboven een pandjeshuis In dit pandje werd vroeger de krant gedrukt. Dat was in de tijd dat de 'digitale' krant nog lang niet was uitgevonden.
Er was ook een schooltje met een ouderwetse strenge meester. Hier een ontmoeting tussen twee collega's. Er was eveneens een oud landhuis met een prachtige Engelse tuin met veel bloemen.
Een bezoekje werd afgelegd aan de Cliffs van Moher. Gelukkig ook deze dag geen regen.
Een bezoek aan een vrouwenvereniging stond eveneens op het programma. Het clubhuis van de Ierse 'Vrouwen van Nu' was in de kerk. De Vrouwen van Nu uit Holland werden heel gastvrij ontvangen.
met toespraken en veel eigen gebakken cake en heerlijke toebereide hapjes. Een verrassing van het optreden van drie alleraardigste muzikale Ierse meisjes.
We logeerden in een hotel in Lisdoonvarna. Er was geen lift. In dat stadje worden de z.g. 'matchmakersfeesten' gehouden.
Hier kon drie avonden worden genoten van pub-bezoek. 		Opvallend zijn in het landschap de stenen muurtjes. Er komt geen metselspecie aan te pas. Er worden speciale cursussen gegeven om dit stapelwerk te leren.
Overal in het landschap doemden dakloze ruïnes op. Van een verlaten huis worden de daken er namelijk afgehaald om de geesten de vrijheid te geven. Voor de excursie naar The Burren kregen we een gids mee, een Nederlander, die helemaal 'verliefd' op Ierland was geworden en er al vele jaren woonde. Hij vertelde over het leven in Ierland en wat hij allemaal had moeten doen om brood op de plank te verdienen.
Het leek wel een maanlandschap. De regen had de kalk in de rotslagen opgelost, zodat er geulen en gaten ontstonden, vaak hele kanalen, waardoor het water zomaar wegzakte in de grond. Hier stonden we bij een dolmen, een soort hunebed. Een desolaat landschap!
De volgende dag naar Dublin. Overal in de stad waren bakken met fraaie bloemversieringen geplaatst . En voor pubeigenaars was er zelfs een wedstrijd aan verbonden, wie de mooiste bloemversiering aan zijn gevel had.
Maar zo kon het ook: paarse vlinderbomen in de gevel en op het dak van een verlaten pand. Toen we de bus uitgingen regende het met bakken uit de lucht. Daardoor konden we niet veel van Dublin zien. Wel zagen we het standbeeld van Molly Malone, het visverkoopstertje van 'Cockles and Mussels', waar het beroemde Ierse liedje over gaat.
Na de oversteek naar Engeland reden we door Wales, met een adembenemend mooi berglandschap en zo groen als gras.
Er werd een heel korte stop gehouden in een heel toeristisch plaatsje, waar ik de naam helaas niet meer van weet. Er arriveerde net een stoomlocomotief. Vanaf de brug over de rivier kon een heel mooi plaatje worden gemaakt van de machinist en zijn helper.