Start
Redactie
Mijmeringen
Over de Beemster Bengel
Nieuwsarchief
Gastenboek
 
Een muzikaal reisje naar Praag in 2010

Middenbeemster, 29 oktober 2010

Een affiche van een concert door het Holland Concert Choir in de Salvadorkerk in Praag. Wat heeft dat nu met de Beemster te maken? Nou: twee Beemsterlingen, waaronder de webmaster van deze site zelf, namen deel aan een koorreis, georganiseerd door IC Productions.

Dit reisbureau verzorgt culturele reizen naar diverse buitenlandse steden en dit keer stond de uitvoering van het Oratorium Die Schöpfung van J.Haydn ('Stvoreni' in het Tsjechisch) op het programma. Koorzangers, die dit werk graag eens met een goed orkest zouden willen zingen, konden daarop inschrijven.

Op donderdag 21 oktober gingen we op stap en op maandag 25 oktober waren we weer terug van de vijfdaagse reis naar Praag. Muzikaal gezien was het een geweldige belevenis, waar we met volle teugen van genoten hebben, maar organisatorisch vonden we perfectie ontbreken en dat, terwijl voor de reis plus één oefendag in Woerden toch het behoorlijke bedrag van
€ 600,00 neergeteld was.

Er bleken zich honderd zangers te hebben ingeschreven. Een enorm koor dus! We maakten met elkaar kennis tijdens een oefendag in september.

Er waren twee bussen met koorleden en een derde voor een Culturele Reis, waarbij de activiteiten, behalve de speciale excursies, simultaan verliepen.

 
 

We werden vervoerd in comfortabele bussen met een prima chauffeur. Er was ook een reisleider in onze bus. Een aardige man, maar zich niet helemaal bewust van de veelzijdigheid van de taak, die op zijn schouders rustte. Onder ons gezelschap bevond zich ook dirigent Frank Hameleers. Deze had veel leden van drie van zijn koren uit Amsterdam, Haarlem en Bennebroek opgetrommeld om deze reis mee te maken.

 

We logeerden in een niet al te luxe hotel in het stadje Beroun (spreek uit: Braun), op een afstand van dertig kilometer van Praag, dus ook lang niet zo prijzig. Bij aankomst in Beroun stond het diner klaar. Elke ochtend kregen we een heerlijk ontbijtbuffet. Het reisprogramma vermeldde vijf warme drie gangen maaltijden, maar de reis hield dus geen complete verzorging in. De ene dag betrof het een warme lunch en de andere dag een diner.

     
  De weg vragen in een hotel
Al de eerste ochtend werd in een grote zaal niet ver van het hotel de eerste repetitie gehouden. Hier bleek, dat het heel vervelend was dat de toegezonden partituur van 'Die Schopfung' om thuis de partijen in te studeren een andere versie was, dan die door de dirigent was geadviseerd.
  Het was ook heel handig geweest als een plattegrondje van Beroun was verstrekt waarop duidelijk was aangegeven waar de hotels stonden en waar het repetitielokaal was. Naar de weg vragen in dit land is namelijk toch heel erg lastig.
     
 
De folkloristische avond vond plaats in een boerenschuur in een plaatsje ergens in de provincie met de naam die klinkt als "Struddeloekie". Het aangeboden traditionele feestdiner deed vermoeden, dat de Tsjechische keuken niet al te culinair is. Maar de muziek was overrompelend en de dansers deden het heel leuk. Helaas was onze reisleider vergeten zijn schaapjes te tellen, want twee dames misten daardoor het feest.   We hadden ons voorgesteld in een prachtig versierde grote kerk te zullen optreden, maar het werd een niet al te groot, sober godshuis, waarbij het koor op het podium amper een plekje kon vinden.
De uitvoering van 'Die Schöpfung' bleek tot grote teleurstelling van de dirigent maar één uur en tien minuten te mogen duren, terwijl daarvoor zeker anderhalf uur nodig is. Dus moest er worden gecoupeerd.
     

Voor het verkleden voor een concert was eigenlijk geen goede verkleedruimte in de kerk, zodat veel lange rokken en hoge hakken maar in de koffer bleven.

Als orkest was het uitstekende Tsjechische orkest Atlantis uitgenodigd; de solisten waren: Ludmilla Vernerova, Vaclav Lemberk en Milas Horak. Gelukkig was er wel voldoende belangstelling van de zijde van het publiek, waarvan al een groot deel bestond uit de mensen van de culturele reis, 'Die Schöpfung' was namelijk als cultureel hoogtepunt op het reisprogramma gezet. Dat vulde al behoorlijk!

 
     
 

Terwijl de zaal zich vulde, zaten we daar dan vlak voor de uitvoering, hutje bij mudje en klaar om het hoogtepunt van deze reis te beleven. Dat maakte alles goed! Het orkest zette in en de heerlijke mysterieuze klanken zweefden door de kerk net als ons eerste koor:

..."Und die Geist Gottes
schwebte über die Fläche der Wasser,
und Gott sprach:
Es werde Licht und es ward Licht"...

klonk subtiel en zacht en we hoorden dat het goed was... Waarlijk een ontroerende belevenis.

     
 

Natuurlijk was er nog meer moois en interessants aan deze reis: het landschap dat we passeerden bijvoorbeeld, had zich in warme herfsttinten gestoken

  De heuvels en velden lagen er verstlld, netjes omgeploegd en donker bij, in afwachting van de winter.
     
 
In Beroun (spreek uit Braun) voor het hotel bevond zich een kabbelend riviertje en er vlak naast was een modern zwembad, dat om 7 uur 's morgens al de deuren opende. Jammer, dat daarover geen informatie was verstrekt, dan hadden we een badpak meegenomen..   Beroun heeft een mooi historisch centrum met leuke historische pandjes, waaromheen nog een oude muur en twee oude poorten staan.
     
 
Natuurlijk hield het programma een rondwandeling in Praag in. We dachten, dat die anderhalf uur zou duren. Het bleek een hele middag te worden.   Onze gids Maria vertelde heel enthousiast. Ze sprak goed Nederlands, maar bleek haar lesje wel helemaal uit het hoofd te hebben geleerd. Het werd toch een beetje een monotone dreun.
     
 
De rondleiding betrof voornamelijk de Burcht, waar Maria zoveel over te vertellen had dat het ons duizelde van de dode koningen van weleer en de politieke figuren uit de communistische tijd.   In de Vituskerk, de hofkerk, die zwart en somber boven de stad uittorent, mochten toeristen alleen tegen betaling van 250 kronen (tien euro) verder de kerk in dan het touw dat bij het voorportaal gespannen was.
     
 
Dus bleef het publiek achterin de kerk hangen. Daar kon nog wel een mooi plaatje worden gemaakt van een van de prachtige glas-in-lood ramen.   Op het plein voor de kerk werden we bijna onder de voet gelopen door een dreunend voortschrijdende compagnie schildwachten, die bij de poorten van het slot afgelost was.
     
 
De buitenkant van de kerk werd gerestaureerd .   Een ander kijkje op de kerk vanaf het slotplein: een beetje massaal en met de vele priemende punttorens nogal angstaanjagend.
     
 
We maakten van het laatste uurtje daglicht gebruik om zonder de gids op eigen houtje de stad te bekijken. De zon was inmiddels reeds verder naar de kim gezakt.   Het werd ook steeds kouder ('s Nachts vroor het ook al stevig in Tsjechië). Nee, de bovenstaande kerk was dus niet de Salvatorkerk. Dat hadden we dus al begrepen.
     
 
Hoe snel het donker werd demonstreren de onderstaande foto's van de gebouwen rond hét beroemde plein van Praag,   waar de koetsjes met de dampende paardjes al gereed stonden voor hun toeristische avondritjes.
     
 
Hier was de toren met het beroemde metronomische uurwerk. Op de trans liet elk kwartier een trompetspeler zich horen.   Een foto overdag van het uurwerk, waar het hele en halve uur poppetjes door de luikjes naar buiten komen. Het trok hele volksoplopen.
     
 
Maar het duister sloeg al meer en meer toe.   De Burcht weerspiegelde zich in de Moldau.
     
 
De volgende dag stond de Engelenbrug in volle herfsttooi te stralen.   Boven op de heuvel staat een enorme metronoom.
 
De reis hield ook een tochtje over de Moldau in. Aan boord van het plezierjacht kregen we een heerlijke uitgebreide warme lunch aangeboden, terwijl we genoten van het uitzicht. Dan zie je de bruggen van Praag eens van een andere kant. De Engelenbrug is overal prachtig versierd met allegorische beelden.
     
 
Op de Karelsbrug, de beroemdste brug van Praag met zijn imposante beelden, sneltekenaars en snuisterijenverkopers was het verschrikkelijk druk met toeristen, die blijkbaar allemaal een stedenreisje haddden geboekt. We zagen Japanners met monddoekjes lopen.
     
 
In de rivier De Moldau zijn dammen gelegd, die de snelstromende rivier beteugelen.   Voor het tochtje met de rondvaartboot kon gebruik gemaakt worden van een sluis om verder stroomopwaarts te kunnen varen.
 
     
 

Op de zondagochtend voor het concert werden we al om 9.30 uur in Praag gedropt om nog eens zelfstandig de stad te bekijken. We werden bij het station, waar ook al ingrijpend aan gerestaureerd en verbouwd werd. Het bleek een doolhof, waar maar moeilijk was uit te komen. In de stad was heet nog heerlijk rustig.
Hierbij drie foto's van belangrijke gebouwen: de Staatsoper, het Stadsarchief', waarin volgens onze dirigent de originele partituur van "Die Schöpfung", in het handschrift van Joseph Haydn berust en het imposante Concertgebouw. Al deze mooie gebouwen waren op zondagochtend helaas nog niet geopend voor nieuwsgierig publiek.

     

Samenvattend was het een mooie reis, een hele belevenis, maar toch.... Bijvoorbeeld de bus moest via Amsterdam een enorme omweg over Hengelo maken om twee mensen op te pikken. Toen bleek dat onze bus maar één passagier meenam voor de koorreis. Er was namelijk nog een bus (die van de culturele reis) die de omweg maakte om de andere passagier mee te nemen. De reisbestemming was echter één van de twee hotels in Beroun, die besproken waren). Het was jammer, dat de helft van het koor in het ene hotel en de andere helft, tezamen met het gezelschap van de culturele reis) in een ander hotel was ondergebracht.